ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ! ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ;
Χρειάστηκε η θυσία του Παύλου Φύσσα για να αφυπνισθεί η Πολιτεία και να αποκαλυφθεί το ειδεχθές πρόσωπο του νεοναζιστικού μορφώματος.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Η συντεταγμένη Πολιτεία αντέδρασε με τα θεσμικά της όργανα. Η Κυβέρνηση, έπειτα από αμφιταλαντεύσεις και αμφισημίες, επέδειξε την απαιτούμενη πολιτική βούληση. Οι διωκτικές αρχές και η Δικαιοσύνη κινήθηκαν με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, έπειτα από μακρά περίοδο αδράνειας. Είναι ιστορικό το γεγονός ότι, για πρώτη φορά, μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, Αρχηγός και ηγετικά στελέχη κόμματος που εκπροσωπείται στη Βουλή, συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται. Δεν διώκονται για τις ιδέες τους, όσο απεχθείς κι αν είναι. Διώκονται για εγκληματικές πράξεις που προσδίδουν στο νεοναζιστικό μόρφωμα την υπόσταση εγκληματικής οργάνωσης. Κι αυτός είναι ο πραγματικός χαρακτήρας της Χ.Α. Ένας πυρήνας νεοναζί, που δεν υπερέβαινε το 0,5% του εκλογικού σώματος, πλαισιωμένος από στοιχεία του υποκόσμου, καβάλησε το κύμα οργής και απόγνωσης σημαντικού τμήματος του ελληνικού λαού και απέκτησε λαϊκό έρεισμα και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Η δικαιοσύνη, είναι βέβαιο, θα επιτελέσει το καθήκον της. Θα αποκαλύψει όλες τις πτυχές της εγκληματικής οργάνωσης και θα εξασφαλίσει μια δίκαιη δίκη σε όσους ενέχονται σε εγκληματικές πράξεις. Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΝΕΣΗΣ
Η ποινική αντιμετώπιση της Χ.Α. δεν αρκεί για να πάψει να μολύνει με την παρουσία της τη Δημοκρατία και την κοινωνία. Απαιτείται πολιτική αντιμετώπιση. Η κρίση, με τη φτωχοποίηση ευρύτατων στρωμάτων της κοινωνίας και την εφιαλτική ανεργία, ιδίως των νέων, αποτελεί σημαντική, αλλά όχι μοναδική γενεσιουργό αιτία της τερατογέννεσης. Στην εμφάνιση και απήχηση της Χ.Α. στο 7% του εκλογικού σώματος και δημοσκοπικά στο διπλάσιο, συνήργησαν διαχρονικές παθογένειες του πολιτικού συστήματος:
– Η διάχυτη διαφθορά στο δημόσιο βίο. Οι φορείς κάθε λογής εξουσίας, κυβερνητικοί και κρατικοί λειτουργοί, συνδικαλιστές, τοπική αυτοδιοίκηση, ακόμη και Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, αμιλλώνται στον πρωταθλητισμό της διαφθοράς.
– Η αναποτελεσματικότητα και τα παραλυτικά φαινόμενα της κρατικής μηχανής, με μέγιστο πρόβλημα την αδυναμία αντιμετώπισης των κοινωνικών επιπτώσεων της λαθρομετανάστευσης, αλλά και της εν γένει εγκληματικότητας, δημιούργησαν στους πολίτες οξύτατο πρόβλημα ανασφάλειας.
– Η κουλτούρα της βίας, της ανομίας, της ανυπακοής, που καλλιεργείται συστηματικά από κόμματα της Αριστεράς. Από τις καταλήψεις σχολείων, πανεπιστημίων και Δημοσίων κτιρίων, τα άβατα και τα «άσυλα» παρανομίας, η «φιλοξενία» κουκουλοφόρων σε κάθε «αγωνιστική» κινητοποίηση, που καταλήγουν σε ανυπολόγιστες καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, άνοιξαν το δρόμο στα τάγματα εφόδου της Χ.Α.
– Ο Λαϊκισμός, ως μέσο για την κατάκτηση της εξουσίας έχει προσβάλει ολόκληρο το κομματικό σύστημα. Ακραίος λαϊκισμός είναι ο διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων, σε «μνημονιακούς», «εχθρούς» του λαού και σε «αντι-μνημονιακούς» «φίλους» του λαού. Στους πρώτους κατατάσσονται όσοι επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την οδυνηρή πραγματικότητα, εφαρμόζοντας μέτρα δυσάρεστα, αν και πολλές φορές αναποτελεσματικά ή άδικα. Στους δεύτερους όσοι αρνούνται την πραγματικότητα. Στην κιβωτό του λαϊκισμού έχουν επιβιβασθεί: Η Λαϊκιστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται, μόλις εκλεγεί, να καταργήσει τα μνημόνια. Η παλαβή δεξιά των ΑΝ.ΕΛ., που υπόσχεται την κατάργηση του χρέους. Η δογματική Αριστερά του ΚΚΕ, που υπόσχεται την κατάργηση της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. Η Χ.Α. που εγγυάται την κατάργηση της Δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα είναι η απαξίωση του πολιτικού συστήματος συνολικά. Παρά τα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχεται η κοινωνία δεν κινητοποιείται. Γιατί δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα και δεν ελπίζει σε κανένα.
ΔΙΠΛΟ ΜΗΝΥΜΑ
Το ψυχικό μεγαλείο και η αξιοπρέπεια, με τα οποία η οικογένεια του Παύλου Φύσσα αντιμετωπίζει την τραγωδία που την έπληξε στέλνει διπλό μήνυμα. Προς το πολιτικό σύστημα, αλλά και τους πολίτες. Η λαϊκή οικογένεια της Αμφιάλης βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να μην επιτρέψει την κομματική εκμετάλλευση της στυγερής δολοφονίας. Απέτρεψε, με τη στάση της, την επανάληψη ενός νέου Δεκέμβρη 2008. Προσφέρει σε όλους μια μοναδική ευκαιρία αυτογνωσίας. Να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία είναι το πολιτικό σύστημα της ειρηνικής κοινωνικής συνύπαρξης, της συνεννόησης της συναίνεσης και του μέτρου. Η Αριστερά οφείλει να επανεξετάσει τη σχέση της με τη Δημοκρατία. Όσο ανιστόρητη είναι η θεωρία των δύο άκρων, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι η διάκριση της βίας σε θεμιτή και αθέμιτη. Η αντιμετώπιση της Χ.Α. επιβάλλει την εγκατάλειψη της στρατηγικής της έντασης. Την ενίσχυση του θεσμικού οπλοστασίου της πολιτείας με την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου. Ενιαίο θεσμικό και κοινοβουλευτικό μέτωπο κατά του νεοναζισμού και των νοσταλγών της δικτατορίας. Παράλληλα, η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος επιτάσσει την επαναθεμελίωση του με θεσμικές τομές και αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Απόλυτη διαφάνεια και έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων, με παράλληλη μείωση στο ελάχιστο της κρατικής χρηματοδότησης. Νόμος – πλαίσιο για την οργάνωση και λειτουργία των κομμάτων. Νέος νόμος «περί ευθύνης Υπουργών», μετά από προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση. Περιορισμός του αριθμού των βουλευτών και καθιέρωση μικτού εκλογικού συστήματος μονοεδρικών εκλογικών περιφερειών (150) και λίστας (100 ή 50 βουλευτών). Καθιέρωση ασυμβίβαστου βουλευτικού και υπουργικού αξιώματος. Ολιγομελές κυβερνητικό σχήμα. Είναι οι θεμελιώδες προϋποθέσεις για την αποκατάσταση σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τους πολίτες.
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Οι πολίτες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η κύρια αιτία της οικονομικής, πολιτικής και αξιακής κρίσης, τις συνέπειες της οποίας σήμερα πληρώνουν, είναι ο λαϊκισμός. Να συμφιλιωθούν με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Να απαλλαγούν από μυθοπλασίες και φαντασιώσεις. Για όλα τα δεινά δεν μας φταίνε οι «ξένοι». Οι ευθύνες βαρύνουν πρώτα εμάς. Ούτε θα μας σώσουν άλλοι. Εμείς θα βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά.
Υπενθυμίζω ότι οι χώρες που οδηγήθηκαν σε χρεοκοπία (Ισλανδία) ή σε Μνημόνια, προκειμένου να αποφύγουν τη χρεοκοπία (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) ή σε μνημονιακές πολιτικές, χωρίς μνημόνια (Ισπανία, Ιταλία ακόμη και Γαλλία) ακολουθούν την ίδια, κατά βάση, συνταγή: Λιτότητα και Μεταρρυθμίσεις. Είτε κυβερνώνται από συντηρητικούς είτε από σοσιαλιστές ή αριστερούς. Η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση, γιατί η δόση της λιτότητας με ευθύνη της Τρόϊκας ήταν ισχυρότερη αλλά και οι επιδόσεις στις μεταρρυθμίσεις, με ευθύνη δική μας, ανεπαρκείς.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πέσει στο γκρεμό. Έχουμε ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Οι εταίροι μας και το Δ.Ν.Τ. μας έχουν ρίξει ένα σκοινί από το οποίο κρατιόμαστε για να μην τσακιστούμε. Το μεγαλύτερο δάνειο που έχει δοθεί σε χώρα, αλλά και το Μνημόνιο των υποχρεώσεών μας. Δύο είναι οι επιλογές μας. Είτε να βρούμε τη δύναμη να ξανανεβούμε στην επιφάνεια. Είτε να το τυλίξουμε γύρω από το λαιμό μας. Στο χέρι μας είναι να σωθούμε αλλάζοντας ή να παραμείνουμε οι ίδιοι και να βουλιάξουμε. Κανένας λαός δεν μπορεί να σωθεί παρά την θέλησή του.
Δημοσιεύθηκε στη Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ στις 19-10-2013