Βιβλία

H χώρα μας δίνει σήμερα την πιο κρίσιμη μάχη για το μέλλον της. Η επιβίωση μας ως Έθνος εξαρτάται από την έκβασή της. Αυτός ο στόχος πρέπει να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει όλες τις υγιείς πολιτικές, παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου. Κυρίως, όμως, πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία και πρόσκληση για τους πολιτικούς και τους ενεργούς πολίτες να ανταποκριθούμε στις ευθύνες μας. Ξεπερνώντας τις χρόνιες αδυναμίες μας, τις διχαστικές οξύτητες και το νοσηρό κλίμα της στείρας αντιπαράθεσης, οφείλουμε να διαμορφώσουμε τις σταθερές παραμέτρους μιας πολιτικής πρότασης, με ευρύτερη κοινωνική συναίνεση, που να υπηρετεί την ευρωπαϊκή προοπτική, την ανάπτυξη και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης που θ’ αλλάξει τη χώρα.

Οι πολιτικοί όροι αλλάζουν έννοια. Σήμερα, η διάκριση γίνεται ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και της προοπτικής, τις δυνάμεις τις εκσυγχρονιστικές, και τις δυνάμεις της συντήρησης, που επιλέγουν την αδράνεια, την ακινησία και την αποτελμάτωση. Ανάμεσα στις δυνάμεις που τολμούν να πουν στο λαό την αλήθεια χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους, που έχουν το σχέδιο, τη βούληση και τη γνώση να οδηγήσουν τη χώρα στον πυρήνα του ευρωπαϊκού «γίγνεσθαι» και να αξιοποιήσουν τις συγκυρίες επωφελώς γι’ αυτή και για την κοινωνία, και στις δυνάμεις που αντί για σχέδιο προβάλλουν ευχολόγια, αντί για έργα προσφέρουν λόγια, αντί να μεριμνούν για το μέλλον επιστρέφουν στο παρελθόν και αντί να προχωρούν μπροστά επιλέγουν την οπισθοδρόμηση και τη συμπόρευση με τον παλαιοκομματισμό και το λαϊκισμό.

Το νέο είναι απαραίτητο παντού. Χρειαζόμαστε νέες στρατηγικές και τακτικές. Χρειαζόμαστε νέες πολιτικές. Χρειαζόμαστε νέες επικοινωνιακές μεθόδους προσέγγισης και πειθούς. Χρειαζόμαστε δραστικές αλλαγές στη σχεδίαση και στην εφαρμογή. Χρέος μας είναι να διαμορφώσουμε νέες διαλεκτικές συνθήκες θέσης-αντίθεσης στο κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου μας.

Σήμερα πληρώνουμε το κόστος των χαμένων ευκαιριών. Και το πληρώνουμε σε στιγμή που το διεθνές σκηνικό έχει ανατραπεί, με συνέπεια επαύξηση των εξωτερικών κινδύνων και οικονομικών δυσχερειών. Η ανάγκη, λοιπόν, του εκσυγχρονισμού και της ευρωπαϊκής προοπτικής είναι αδήριτη.

Το πρόβλημα της παιδείας μας, στις σημερινές δραματικές του διαστάσεις, αποτυπώνει το γενικότερο αδιέξοδο της ελληνικής πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Κύρια προϋπόθεση για να το αντιμετωπίσουμε, είναι η πολιτική βούληση και το θάρρος να υπερβούμε τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές και αντιθέσεις που υψώνουν γύρω μας ο λαϊκισμός, ο κρατισμός και ο κομματισμός.