Η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με την εθνική τραγωδία της Κύπρου, που οδήγησε στην πτώση της επτάχρονης δικτατορίας και την επιστροφή του Κων. Καραμανλή στην ηγεσία της χώρας, επιστροφή που ταυτίστηκε με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Η 24η Ιουλίου 1974 υπήρξε τομή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η αναίμακτη μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως πολιτικό θαύμα. Η επίλυση του Πολιτειακού με το δημοψήφισμα του 1974 και το Σύνταγμα του 1975 οδήγησαν στην Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, εξασφαλίζοντας συνθήκες αδιατάρακτης δημοκρατικής ομαλότητας και πολιτικής σταθερότητας. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια έλυσε το δίλημμα Δύση ή Ανατολή. Η Ελλάδα ανήκει οριστικά στη δυτικοευρωπαϊκή οικογένεια χωρών και λαών. Μέχρι τη χρεοκοπία 2009-2010 οι Ελληνες γνώρισαν τη μακροβιότερη περίοδο εθνικής ασφάλειας και ειρήνης, ευημερίας και κοινωνικής προόδου. Ορισμένοι, υπό την επήρεια ιδεολογικών αγκυλώσεων του παρελθόντος, θεωρούν την περίοδο της Μεταπολίτευσης αυτονόητη ιστορική εξέλιξη. Η αλήθεια είναι ότι το ιστορικό αυτό επίτευγμα φέρει τη σφραγίδα του Κων. Καραμανλή.
Παράλληλα με τα επιτεύγματα αναπτύχθηκαν και παθογένειες που σταδιακά υπέσκαψαν το οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης. Κομματοκρατία, συνώνυμη της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς και της μετριοκρατίας, πελατειακές σχέσεις και κρατισμός, αποτελούν τις κύριες αιτίες που η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και τη δεκαετή πολυεπίπεδη κρίση. Η οικονομική χρεοκοπία ήταν νομοτελειακή συνέπεια της διάχυσης των παθογενειών στο πολιτικό και κοινωνικό σώμα. Αυτή έφερε στην επιφάνεια την πολιτική, πολιτισμική και ηθική κρίση. Ολοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Είτε γιατί τις υπηρετήσαμε, είτε γιατί τις ανεχθήκαμε και σιωπήσαμε. Πολιτικοί κατά κύριο λόγο, αλλά και πολίτες. Ο επιμερισμός των ευθυνών ανήκει πλέον στους ιστορικούς.
Στη δεκαετία της κρίσης δοκιμάστηκαν οι δύο κορυφαίες κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, Δημοκρατία και ευρωπαϊκή ταυτότητα. Αντεξαν στις επιθέσεις του εθνικολαϊκισμού, της δημαγωγίας, του εμφυλιοπολεμικού διχασμού και του ανορθολογισμού, που σταθερά κατοικοεδρεύει σε σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου δεν αποτελεί απλή εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Είναι το αποτέλεσμα ευρύτερων διεργασιών που συντελούνται στην κοινωνία και οδήγησαν σε μια βαθμιαία ωρίμανσή της. Μόλις καταλάγιασε η οργή και η αγανάκτηση, που προκάλεσε η χρεοκοπία, η κοινωνία συνειδητοποίησε το προφανές. Η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίθετο, όπως δημαγωγούσε ο αριστερός και δεξιός λαϊκισμός, προκειμένου να αλώσει την εξουσία. Η 7η Ιουλίου σηματοδοτεί κυρίως την επιθυμία της πλειοψηφίας των πολιτών για επιστροφή στην κανονικότητα. Κανονικότητα που ταυτίζεται με τα αυτονόητα. Και αυτονόητα είναι ότι η χρεοκοπία δεν αντιμετωπίζεται με ξόρκια και λαϊκίστικα μαντζούνια. Αντιμετωπίζεται με ανάπτυξη. Η ανάπτυξη προκύπτει από επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές. Και η ανεργία αντιμετωπίζεται με νέες θέσεις εργασίας και όχι με επιδοματική αναδιανομή της φτώχειας. Κοινός παρονομαστής η πολιτική σταθερότητα. Στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, που αγνοεί τη συνεργασία και τη συναίνεση, η σταθερότητα διασφαλίζεται με αυτοδυναμία. Και αυτή πρόσφεραν οι πολίτες στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στην ωρίμανση της ελληνικής κοινωνίας συνέβαλε η εμπειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Απομυθοποίηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο. Μια ομάδα κομματικών επαγγελματιών, χωρίς διαχειριστική ικανότητα, επαγγελματική καταξίωση και κοινωνική αναγνώριση, με φτωχή παιδεία και αναχρονιστικές ιδεοληψίες, που ως μοναδικό στόχο είχε την κατάληψη και νομή της εξουσίας. Αριστεροί ιδεολόγοι με παιδεία, αρχές και αξίες ασφαλώς υπάρχουν. Δεν κατοικοεδρεύουν όμως σε καμία κομματική εκδοχή της Αριστεράς. Πολλοί από αυτούς εμπιστεύθηκαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως το ’74 τον Κων. Καραμανλή και το 1989-90 τον Κων. Μητσοτάκη, με πρώτο τον Μίκη Θεοδωράκη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η αλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας σηματοδοτεί την αφετηρία μιας νέας εποχής. Η Ελλάδα από ουραγός των διεθνών εξελίξεων γίνεται πρωτοπόρος στην υπέρβαση του λαϊκισμού.
Τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των πολιτών και τις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται προετοιμασμένος για την άσκηση εξουσίας. Από τους βερμπαλισμούς και τις μεγαλοστομίες περνάμε στον προγραμματισμό, τον πραγματισμό και τον ορθολογισμό. Κύριος στόχος η οικονομική, κοινωνική και αξιακή ανασυγκρότηση της χώρας. Ιεράρχηση προτεραιοτήτων: οικονομία, δημόσια διοίκηση, ασφάλεια των πολιτών. Το νέο μοντέλο πολιτικού μάνατζμεντ απαντά στο κρίσιμο πρόβλημα συντονισμού και λειτουργικότητας της κυβέρνησης. Ενας σύγχρονος μηχανισμός έρχεται να αντικαταστήσει τα «πρωινά τηλεφωνήματα» του Κων. Καραμανλή στους υπουργούς του και το «μπλοκάκι» του Κώστα Σημίτη. Το νέο κυβερνητικό σχήμα, με συνδυασμό πολιτικών ευρέος πολιτικού φάσματος και τεχνοκρατών, με επιστημονική επάρκεια και διαχειριστική ικανότητα προσφέρει τον απαραίτητο επαγγελματισμό, ως προϋπόθεση της αποτελεσματικότητας. Κορυφαίο, κατά την άποψή μου, δείγμα αλλαγής νοοτροπίας ο απόλυτος σεβασμός του χρόνου.
«Οταν λέμε 9 εννοούμε 9» και όχι η περιβόητη «ώρα ΠΑΣΟΚ», ο ορισμός του ελληνικού χαβαλέ.
«Θα γκρεμίσουμε όλες τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης». Είναι η αδιαπραγμάτευτη δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι φανερό ότι προηγούνται τα μέτρα που απαιτούνται για την απενεργοποίηση των ναρκών, με τις οποίες έχει ναρκοθετήσει τον δρόμο της νέας κυβέρνησης η απελθούσα. Προηγούνται η άρση των συνεπειών του φορολογικού και ασφαλιστικού ζουρλομανδύα, καθώς και του πανεπιστημιακού ασύλου ανομίας και παραβατικότητας, που αποσυνθέτει τη λειτουργία των πανεπιστημίων.
Οι τομές που κιόλας πραγματοποιούνται, και αυτές που θα επιχειρηθούν στο άμεσο μέλλον, όσο καλοδουλεμένες κι αν είναι, θα αποδώσουν και θα στεριώσουν, εφόσον ενταχθούν σε ένα μακρόπνοο πολιτικό όραμα με στόχο τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδος, προς το συμφέρον όλων. Ενα όραμα που θα ενστερνισθεί η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Η συγκυρία προσφέρει στον Κυριάκο Μητσοτάκη μοναδική ευκαιρία. Το 2021 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Στα διακόσια χρόνια οι Ελληνες γνώρισαν θριάμβους και ήττες, επιτυχίες και χρεοκοπίες. Διαχρονική αποτυχία, ένα σύγχρονο κράτος, αξιόπιστο και αποτελεσματικό στην υπηρεσία του πολίτη και όχι του εκάστοτε νικητή των εκλογών. Ενα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος οφείλει να είναι η νέα μεγάλη ιδέα, ικανή να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους Ελληνες. Ετσι θα πραγματοποιηθεί επιτέλους το όραμα των Καποδίστρια, Τρικούπη, Βενιζέλου, Καραμανλή.
Κορυφαίες προσωπικότητες, εσωτερικού και εξωτερικού, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, πρέπει να επιστρατευθούν και να επεξεργασθούν ένα σχέδιο στους 4+1 τομείς που συγκροτούν την υπόσταση ενός σύγχρονου κράτους: Δημόσια Διοίκηση, Παιδεία, Υγεία, Ασφαλιστικό και πρωτίστως Πολιτικό Σύστημα. Είναι αυτό που λειτούργησε ως θερμοκήπιο όπου άνθισαν όλες οι παθογένειες της Μεταπολίτευσης. Είναι οι πέντε κρίσιμοι τομείς που πρέπει να τεθούν εκτός κομματικού ανταγωνισμού και να μακροημερεύσουν.
Το 2021 δεν πρέπει να είναι ευκαιρία για γιορτές και πανηγύρια. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη να ξανασυστηθεί στους ξένους. Συστήθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, με τον πιο επιτυχημένο τρόπο. Η ιστορική επέτειος είναι η ευκαιρία για αναστοχασμό και αυτογνωσία. Και είναι αυτά που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο χρειαζόμαστε οι Ελληνες.