Προς
Τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ
Αθήνα,13 Μαρτίου 2008
Φίλες και φίλοι,
Η χώρα αντιμετωπίζει βαθειά και πολυεπίπεδη κρίση. Η ορατή πλέον απειλή μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης μεγιστοποιεί του κινδύνους και κάνει τα προβλήματα οξύτερα. Ταυτόχρονα, τα εθνικά μας θέματα αναζωπυρώνονται. Η Ελλάδα, αφήνοντας το χρόνο να κυλάει σε βάρος της και τις ευκαιρίες να χάνονται η μία μετά την άλλη, εξ’ αιτίας της ατολμίας της πολιτικής της ηγεσίας και του φόβου του πολιτικού κόστους, ξεκινάει κάθε φορά από δυσμενέστερη αφετηρία τις διαπραγματεύσεις για την επίλυσή τους.
- Όλα τα μέτωπα έχουν ανοίξει και διαμορφώνουν σκηνικό βαθειάς και επικίνδυνης κρίσης.
Κρίσης αξιών. Οι συνεχείς αποκαλύψεις σκανδάλων, σχετικών με την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, έχουν πλήξει το σύστημα αξιών, πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινωνία. Το «κλέψε για να χεις» έχει αναχθεί σε αξίωμα. Η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος προκαλεί ειρωνικά σχόλια. Η οδυνηρότερη πτυχή του σκανδάλου στο χώρο του Υπουργείου Πολιτισμού περικλείεται ανάμεσα στο βαθμό αυτοεξευτελισμού, που μπορεί να φτάσει σήμερα ένας νέος άνθρωπος για να εξασφαλίσει μια θέση στο δημόσιο και τον κυνισμό μιας Κυβέρνησης, που δεν δίστασε να προσκαλέσει 22.000 υποψήφιους για την κατάληψη 148 θέσεων, για τις οποίες είχαν ήδη προεπιλεγεί οι «επιτυχόντες».
Κρίσης θεσμών. Η κρίση αξιοπιστίας πλήττει όλους τους πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι πολίτες δυσπιστούν απέναντι σε Κυβέρνηση, Κόμματα, Βουλή, Μέσα Ενημέρωσης, Δικαιοσύνης, Συνδικάτα.
Κρίσης πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες εμφανίζονται σε όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης απόλυτα απογοητευμένοι από την Κυβέρνηση της Ν.Δ. Δεν βρίσκουν όμως εναλλακτική πρόταση εξουσίας στην Αντιπολίτευση και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Είναι πρώτη φορά, μετά το 1974, που η εναλλαγή των δύο κομμάτων εξουσίας στη διακυβέρνηση της χώρας δεν θεωρείται λύση από τους πολίτες.
Κρίση, σήψη και παρακμή συνθέτουν ένα εφιαλτικό νέφος, που σκεπάζει το δημόσιο βίο της χώρας. - Η κυβέρνηση Καραμανλή, τέσσερα χρόνια μετά την άνοδό της στην εξουσία με σημαία τη «σεμνότητα και ταπεινότητα», την «επανίδρυση του κράτους», και τις «μεταρρυθμίσεις» και έξι μήνες μετά την επανεκλογή της, βυθίζεται καθημερινά στο τέλμα της διαφθοράς, της ατολμίας και της απραξίας. Οι Έλληνες πολίτες διακατέχονται από βαθειά απογοήτευση και απαισιοδοξία. Και οι λόγοι είναι πολλοί: Η οικονομική ασφυξία που προκαλεί η αχαλίνωτη ακρίβεια. Η ανασφάλεια για το μέλλον, τόσο το δικό τους από την απειλούμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, όσο και των παιδιών τους, από την διογκούμενη ανεργία. Η συνεχής επιδείνωση του επιπέδου της Παιδείας και του συστήματος Υγείας. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.
Ο νόμος του boomerang είναι αμείλικτος. Όσο πιο μακριά και δυνατά το εκτοξεύεις τόσο πιο γρήγορα και βίαια, σου επιστρέφει. Η κυβέρνηση της ηθικολογίας απασχολεί τη κοινή γνώμη περισσότερο με τα σκάνδαλα που παράγει και λιγότερο με το έργο της. - Η πολιτική και ηθική κατάρρευση της Κυβέρνησης Καραμανλή δεν με εκπλήσσει. Την είχα άλλωστε προβλέψει. Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ είναι αυτή που προκαλεί θλίψη και απογοήτευση Δεν αδυνατεί μόνο να εισπράξει τη κυβερνητική φθορά. Αδυνατεί κυρίως να πείσει ότι αποτελεί την εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Το πρόβλημα δεν είναι η αποτυχία της Κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να δώσει διέξοδο στη γενικευμένη απογοήτευση της κοινής γνώμης. Για πρώτη φορά παρατηρείται το φαινόμενο τη μείωση της εμπιστοσύνης προς τη κυβέρνηση να ακολουθεί , με μεγαλύτερη ταχύτητα, η μείωση εμπιστοσύνης προς την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Έξι μήνες μετά την οδυνηρή ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Αδυνατεί να αντιπολιτευθεί. Η εσωστρέφεια κατατρώγει τις σάρκες του. Κανένας πολιτικός αντίπαλος δεν εκτόξευσε βαρύτερες κατηγορίες απ’ αυτές που ανταλλάσουν καθημερινά μεταξύ τους στελέχη του κόμματος. Το ΠΑΣΟΚ αφού απαξίωσε το κυβερνητικό του έργο της περιόδου Σημίτη, αφού κανιβάλισε τον Πρωθυπουργό της ΟΝΕ, της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ και των σύγχρονων υποδομών, απαξιώνει και το στελεχικό δυναμικό του. Οι συγκρούσεις της κορυφής μετέφεραν τον διχασμό στη βάση. Αντί παραγωγής πολιτικής το ΠΑΣΟΚ τροφοδοτεί τις στήλες της παραπολιτικής.
Οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν την απλή αλήθεια: Δεν εμπιστεύονται οι πολίτες ένα κόμμα που απαξιώνει το έργο του, απαξιώνει τα στελέχη του, διχάζει τη βάση του, δεν παράγει πολιτική και ο ηγέτης του δεν πείθει. Οι ευθύνες της ηγεσίας είναι δεδομένες. Τα αίτια όμως της φθοράς του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ βαθύτερα και προσπάθεια ανάταξης της προοδευτικής παράταξης πολύ πιο σύνθετη από μια απλή αλλαγή ηγεσίας. - Πολλοί κάνουν λόγο για κρίση του δικομματισμού. Η κρίση πλήττει το πολιτικό σύστημα συνολικά. Οι δομικές αδυναμίες του συστήματος πλήττουν και τα κόμματα της Αριστεράς. Ως κόμματα διαμαρτυρίας και χωρίς προτάσεις κουκουλώνουν τις αδυναμίες τους.
Το ΚΚΕ παραμένει εγκλωβισμένο σ’ ένα παλαιομαρξιστικό λόγο, αρνείται να δει την πραγματικότητα .Βρίσκεται ακόμα στο 1918. Θέση του είναι η άρνηση κάθε αλλαγής, που θίγει κατεστημένα συντεχνιακά συμφέροντα στο δημόσιο τομέα. Υπερασπίζεται ένα καταδικασμένο από την ιστορία οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που, μετά τη Ρωσία και τη Κίνα, ακόμα και η Κούβα το εγκαταλείπει.
Η «πρόωρη άνοιξη» του Συνασπισμού, εξ’ αιτίας της ανάδειξης στην ηγεσία του μιας νεανικής φυσιογνωμίας, με σύγχρονο life-style, πιστεύω ότι είναι φαινόμενο προσωρινό και συγκυριακό. Είναι εύλογο να συγκινεί μια νεολαία αποξενωμένη από την πολιτική, εξ αιτίας της απαξίωσης της από τα κόμματα , καθώς και τους διαμαρτυρόμενους για τη σημερινή εικόνα του, ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Η άνθηση του Συνασπισμού θα διαρκέσει όσο θα διαρκεί η χειμέρια νάρκη του ΠΑΣΟΚ. Η ώρα της αλήθειας θα έρθει όταν η νέα ηγεσία μετακινηθεί από τον καταγγελτικό λόγο και την ακτιβίστικη δράση σε συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις εξουσίας.
Επισφράγιση της κρίσης αξιοπιστίας των κομμάτων είναι ότι πέτυχαν να αναδείξουν σε ισότιμους συνομιλητές τους, από το Κοινοβούλιο μέχρι τα τηλεπαράθυρα, τα ακροδεξιά στελέχη του ΛΑΟΣ και τους υμνητές της δικτατορίας.
Ο χώρος της Παιδείας, όπου τα κόμματα της Αριστεράς ασκούν κυρίαρχη επιρροή, μέσω των κομματικών νεολαιών και συνδικαλιστών, είναι αποκαλυπτικός για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την άσκηση εξουσίας, Σέβομαι και τις αξίες και τους αγώνες της αριστεράς. Θεωρώ όμως ότι οι «αγώνες» της στο χώρο της Παιδείας ακυρώνουν και τα δύο. Τα κόμματα της Αριστεράς έχουν μεταβληθεί σε προστάτες συντεχνιακών συμφερόντων ενός ξεπερασμένου εκπαιδευτικού κατεστημένου, που θεωρεί την αξιολόγηση ως προϊόν μιας … αγοραίας αντίληψης της Παιδείας. Με βραχίονα τις κομματικές τους νεολαίες συντηρούν το εκπαιδευτικό τέλμα και μετέχουν στην πιο αποκρουστική συναλλαγή, που έχει θεσμοθετηθεί στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, στο πλαίσιο της φοιτητικής συμμετοχής. - Κατά καιρούς πολλοί έχουν πει πολλά για τα αίτια της κρίσης. Ο φόβος του προσωπικού πολιτικού κόστους αποτρέπει, όσους τα έχουν εντοπίσει, να πουν δημόσια εκείνα που κατ’ ιδίαν ομολογούν. Η στάση αυτή δεν ωφελεί ούτε την πολιτική ζωή ούτε τον τόπο. Αισθάνομαι σήμερα επιτακτικό το καθήκον να θέσω «τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων» και να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Να πω την αλήθεια, όπως φυσικά την αντιλαμβάνομαι.
Οι κύριες αιτίες που οδήγησαν το πολιτικό σύστημα στο σημερινό αδιέξοδο είναι:- Τα κόμματα της Μεταπολίτευσης από κόμματα αρχών και αξιών που είχε οραματισθεί ο Συνταγματικός Νομοθέτης του 1975, εκφυλίσθηκαν σε κρατικοδίαιτους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Η κομματική συμμετοχή έγινε «επάγγελμα». Το πελατειακό σύστημα γιγαντώθηκε. Η εξουσία έγινε αυτοσκοπός. Το κομματικό συμφέρον ταυτίστηκε με το προσωπικό και εκτόπισε το γενικό συμφέρον, που είναι η πεμπτουσία της πραγματικής πολιτικής. Η νομή της εξουσίας υποκατέστησε τις ιδεολογίες και αποτέλεσε το κίνητρο για την κομματική ένταξη.
- Ο κομματισμός, η διείσδυση της λογικής του κομματικού συμφέροντος, σε όλους τους θεσμούς της δημοκρατίας- από τη δικαιοσύνη μέχρι τις ένοπλες δυνάμεις-, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους- από το συνδικαλισμό και την παιδεία μέχρι τον πολιτισμό και τον αθλητισμό- δημιούργησε το υπόστρωμα πάνω στο οποίο ευδοκίμησαν τα παρακμιακά συμπτώματα της δημόσιας ζωής: αναξιοκρατία, διαπλοκή, διαφθορά.
- Η ώσμωση κομματικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών μετέδωσε στα κόμματα συντεχνιακές λογικές. Τα κατά τον Ανδρέα Παπανδρέου θεμέλια της Δημοκρατίας- Κοινοβούλιο, Αυτοδιοίκηση, Συνδικαλισμός- διαβρώθηκαν από τη δράση των μηχανισμών. Διαμορφώθηκε μια ιδιότυπη «κοινοπραξία» των κομματικών και συνδικαλιστικών στελεχών για την «κατ’ αναλογία» χειραγώγηση και λαφυραγώγηση κάθε τομέα δράσης τους. Οι πελατειακές σχέσεις, η αναξιοκρατική ανέλιξη, οι μίζες, έγιναν καθεστώς στο σύνολο του αντιπροσωπευτικού μας συστήματος.
- Ο εναγκαλισμός κόμματος και κράτους καθώς και κομματικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών έχει ως αμφίδρομες και ανατροφοδοτούμενες συνέπειες την κρατικοποίηση των κομμάτων και την κομματικοποίηση του κράτους. Με δεδομένο ότι ο ασκούμενος σήμερα συνδικαλισμός είναι ο κομματικοποιημένος κρατικοδίαιτος συντεχνιακός συνδικαλισμός του ευρύτερου δημοσίου τομέα (οι νέοι και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που έχουν προ πολλού στρέψει τα νώτα τους) οδηγηθήκαμε σταδιακά στη «δημοσιοϋπαλληλοποίηση» της πολιτικής ζωής. Κρατικοί υπάλληλοι του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σε συνδικαλιστές κατά κανόνα, κυριαρχούν στο κοινοβούλιο και στη τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι εντυπωσιακή η αποκάλυψη του Αλέκου Παπαδόπουλου ότι το 90% των νομαρχιακών συμβούλων είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
- Η επίδραση στη κοινή γνώμη των τηλεοπτικών «παραθύρων» ασκεί καταλυτική επιρροή στην ανάδειξη του πολιτικού δυναμικού. Με εξαίρεση ελάχιστους πολιτικούς που αρθρώνουν πολιτικό λόγο, η πλειονότητα των πρωταγωνιστών των «τηλεπαραθύρων» προσκαλείται με κύριο κριτήριο την πρόκληση αυξημένης τηλεθέασης, με κάθε τρόπο. Στις μεγάλες όμως εκλογικές περιφέρειες, η είσοδος στη Βουλή κρίνεται από τη συχνότητα εμφάνισης στα κανάλια και όχι από την πολιτική παρουσία και δράση.
Αποτέλεσμα της επίδρασης όλων αυτών των παραγόντων στη δημόσια ζωή είναι η συνεχής υποβάθμιση του επιπέδου και της ποιότητας, των πολιτικών δυνάμεων σε επίπεδο κυβερνητικό, κοινοβουλευτικό και αυτοδιοικητικό.
Αναπόδραστη συνέπεια είναι η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στους πολιτικούς και τα κόμματα. Εννέα στους δέκα πολίτες πιστεύουν ότι τα κόμματα χρειάζονται ριζικές αλλαγές, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία πιστεύει ότι τα κόμματα εκφράζουν μόνο τα συμφέροντα της κομματικής νομενκλατούρας. - Είναι επιτακτική ανάγκη ο κατήφορος να σταματήσει. Το πολιτικό σύστημα οδηγεί τη χώρα σε ακυβερνησία. Η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει ό,τι έχει κερδίσει στο παρελθόν και πολλοί θεωρούν βέβαια για το μέλλον. Στον παγκοσμιοποιημένο στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού εμείς αδυνατούμε να σταθούμε με αξιώσεις.
Η Δημοκρατία απειλείται με κρίση. Δεν κινδυνεύει ασφαλώς από μια νέα δικτατορία. Ο μπερλουσκονισμός και ο λεπενισμός συνιστούν όμως πιο επικίνδυνες απειλές. Γιατί χρησιμοποιούν τους κανόνες της δημοκρατίας και όχι τη βία. Η απογοήτευση, η ανασφάλεια και η οικονομική κρίση αποτελούν ήδη πρόσφορο υπόστρωμα για την επώαση του «αυγού του φειδιού» και στη χώρα μας.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα Μεταπολίτευση. Οι κρίσιμες για το μέλλον μας μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τη Δημόσια Διοίκηση πρέπει να σταματήσουν να γίνονται μπαλάκι πίγκ-πόγκ μεταξύ των κομμάτων και να διαιωνίζεται το τέλμα. Νέοι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού επιβάλλονται. Το αίτημα για μια αποτελεσματική προοδευτική διακυβέρνηση προβάλλεται από κάθε προοδευτικό πολίτη, ανεξάρτητα από τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο που ανήκει.
Η προοδευτική παράταξη, οφείλει και μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την ευθύνη. Αρκεί να συντρέξουν οι εξής προϋποθέσεις: - 4+ 1 προϋποθέσεις για την αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης Η νομοτελειακή πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τη συρρίκνωση και την απαξίωση, μπορεί να ανατραπεί αν στελέχη και λαϊκή βάση κατανοήσουμε τα αίτια και ενστερνισθούμε τις τομές και ρίξεις που απαιτούνται. Τα αίτια της καλπάζουσας φθοράς του ΠΑΣΟΚ δεν εξαντλούνται στην ευθύνη της ηγεσίας. Είναι βαθύτερα τα προβλήματα και η προσπάθεια ανάκτησης του πρωταγωνιστικού ρόλου είναι πολύ πιο σύνθετη από μια απλή αλλαγή ηγεσίας
- Το ΠΑΣΟΚ έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε κόμμα μηχανισμών και όχι της κοινωνίας. Είναι η κυριαρχία των μηχανισμών αυτή που έχει αποστειρώσει τον πολιτικό του λόγο, έχει τραυματίσει την αξιοπιστία του και δεν επιτρέπει την αντιστοίχησή του με τα αιτήματα της κοινωνίας και τις εξελίξεις της εποχής μας. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που είχαν επιβάλλει την εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων και την υποστολή του εκσυγχρονισμού στη δεύτερη τετραετία Σημίτη. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που βραχυκύκλωσαν και τον Γιώργο Παπανδρέου και μετέτρεψαν το νεωτερικό και μεταρρυθμιστικό του πνεύμα σε ένα life style, χωρίς πολιτικό αντίκρισμα. Ο εναγκαλισμός κομματικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών μετέτρεψε το ΠΑΣΟΚ σε κόμμα κρατικιστικό και συντηρητικό. Φοβικό απέναντι στις αλλαγές. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ, της νομής της εξουσίας, κυβερνητικής ή κομματικής είναι αυτό που έχει αφήσει τη κοινωνία έξω από τη κομματική οργάνωση. Χρειάζεται βαθιά τομή, από τη βάση μέχρι την κορυφή της πυραμίδας, για να εξουδετερωθούν οι μηχανισμοί, να επανασυνδεθεί το ΠΑΣΟΚ με τη κοινωνία και να ξαναγίνει η έκφρασή της. Ενώ το πρόβλημα σε όλη την Ευρώπη τίθεται για την πραγματική αυτονομία του συνδικαλισμού απέναντι στην πολιτική, για το ΠΑΣΟΚ το πρόβλημα είναι η αυτονόμησή του από τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό. Η κοινωνία αλλά και η οικονομία χρειάζονται ένα ισχυρό και αξιόπιστο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι η ώρα Πολιτεία, κόμματα και συνδικάτα να αναδιατάξουν τις σχέσεις τους.
- Στροφή αριστερά και επιστροφή στις ρίζες υποδεικνύεται από πολλούς προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να βρει το δρόμο προς την εξουσία. Στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου χάσαμε και προς την Αριστερά αλλά και προς την Δεξιά. Οι απώλειες όμως προς την Δεξιά ήσαν μεγαλύτερες γιατί μετράνε διπλά. Διατήρησε τις δυνάμεις του στα λαϊκά στρώματα και επανασυνδέθηκε με τον αγροτικό κόσμο, όπου αύξησε το ποσοστό του κατά 5 μονάδες. Την νίκη όμως στις εκλογές δεν την δίνουν πλέον οι εργατικές και αγροτικές ψήφοι, που ολοένα και μειώνονται στη σημερινή κοινωνική διαστρωμάτωση. Την νίκη δίνει ο μεσαίος χώρος, που συναποτελείται κυρίως από ελεύθερους επαγγελματίες, βιοτέχνες, νέους επιχειρηματίες, νέους αγρότες, εξειδικευμένα στελέχη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Στρατηγική του μεσαίου χώρου είναι η επιλογή για μια νικηφόρα κεντροαριστερά.
- Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να γίνει και πάλι το κόμμα της ΑΛΛΑΓΗΣ, με το σύγχρονο περιεχόμενό της. Μεταρρυθμιστική οφείλει να είναι η ταυτότητα του νέου ΠΑΣΟΚ. Οι μεταρρυθμίσεις είναι όρος επιβίωσης για την Ελλάδα της ΟΝΕ στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Οι μεταρρυθμίσεις με την πραγματική έννοια του όρου είναι οι τομές που ωθούν την χώρα προς την πρόοδο με κοινωνική ευαισθησία και δικαιοσύνη. Προϋποθέτουν όραμα για την κοινωνία και σχέδιο για το κοινωνικό κράτος. Γι’ αυτό συνδέονται πάντοτε με την προοδευτική παράταξη. Το εργατικό κόμμα της Αγγλίας παρέμεινε στην αντιπολίτευση 18 ολόκληρα χρόνια όσο παρέμενε καθηλωμένο στην ακινησία, στην αριστερή ιδεοληψία και στη συγκατοίκηση με τα συνδικάτα. Οι νέοι εργατικοί πέτυχαν να κυριαρχήσουν στα πολιτικά πράγματα της Μεγάλης Βρετανίας και να την οδηγήσουν στην πρωτοπορία της Ευρώπης αφότου έδειξαν την πόρτα στους συνδικαλιστές και επέλεξαν την πολιτική των μεταρρυθμίσεων και του μεσαίου χώρου.
- Αποτελεί μια ακόμη προσφορά μας προς τον Κ. Καραμανλή η απαξίωση του έργου των Κυβερνήσεων Σημίτη ακόμη και από τα ίδια -κορυφαία τότε- κυβερνητικά στελέχη. Αυτοκτονεί το κόμμα που απαξιώνει το έργο του και μεγιστοποιεί τα λάθη του, όχι στα πλαίσια μιας επιβαλλόμενης αυτοκριτικής, αλλά στο βωμό μικρόψυχων εσωκομματικών ανταγωνισμών. Το κοινωνικό κράτος που θεμελίωσε ο Α. Παπανδρέου και η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ελλάδα που οικοδόμησε ο Κώστας Σημίτης, είναι οι δύο πυλώνες, πάνω στα οποίους οφείλουμε να χτίσουμε το νέο ΠΑΣΟΚ.
- Σέβομαι την προσωπικότητα και εκτιμώ την προσφορά του σημερινού ηγέτη του ΠΑΣΟΚ στην χώρα, ως μέλος των κυβερνήσεων Σημίτη. Δικαίως επελέγη να ηγηθεί της παράταξης το 2004. Τέσσερα χρόνια στην ηγεσία δεν έπεισε τους πολίτες ότι μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική λύση απέναντι στον ηγέτη της συντηρητικής παράταξης. Ο ηγέτης όμως ενός δημοκρατικού κόμματος δεν πρέπει να ταυτίζει το προσωπικό του μέλλον με το μέλλον της παράταξης. Οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στον τόπο, την παράταξη και την οικογενειακή του παράδοση που συνδέεται με ιστορικές νίκες και όχι με ταπεινωτικές ήττες. Το μέγεθος της προσπάθειας στην οποία πρέπει να αποδυθούμε είναι αυτό που προσδιορίζει και το μέγεθος του ηγέτη που πρέπει να εμπιστευθούμε.
Φίλες και φίλοι
Όσα προεξέθεσα αποτελούν για μένα κατάθεση καρδιάς. Δίνουν το στίγμα που πιστεύω ότι πρέπει να προσδιορίζει την πορεία της προοδευτικής παράταξης στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα. Από όλους εμάς εξαρτάται να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ κυρίαρχη πολιτική δύναμη ικανή να οδηγήσει τον τόπο και πάλι στην πρόοδο, την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
(και συγκρατημένες ελπίδες)
Βασίλης Κοντογιαννόπουλος